Sayın 1.nci
Ordu Komutanım,
Değerli Öğretmenlerim,
Sayın Orgeneralim(Erdal Ceylanoğlu),
Hanımefendiler,
Sevgili Ağabey ve arkadaşlarım,
“Toplan Borusu Çaldı” ve tekrar
toplandık.
Kutlama
komitesi olarak onursal Selimiyeli Ergin
Saygun Paşamızın bir konuşma yapmasını çok istemiştik, olamadı, paşamıza acil şifalar dilerim.
Ercan Ağabey, bu işi sen başlattın sen
konuş dedi, Bana bu görevi vererek
onurlandırdı.
Ama
şuna inanınki yıllar sonra bu etkinlikleri başlatanda ve devam ettiren
sizlersiniz , Ercan Ağabeyin liderliğinde tüm etkinliklerde görev yapan tüm
komite üyesi ağabey ve arkadaşlarıma, 1.nci Ordu Komutanlığı değerli
mensuplarına içten teşekkürlerimi sunarım.
Bu sene çok
uzun bir aradan sonra okulumuzun açılışının 50. yıl kutlaması için bir araya
gelişimizin dokuzuncu yılını yaşıyoruz.
Karavana kapmak için yemek borusu çalar çalmaz koşan biz küçük askerler şimdi biraz daha dikkatli ve ağır adımlarla yemekhaneye gideceğiz. Mutluluğumu
tarif edemem. Yaklaşık on beş yıl önce web sitesi kurmak için internette doküman aradığımda ancak birkaç
hayat hikayesinde Selimiye Askeri Orta Okulu’na rastlamıştım ,
Vay be ! Hulki Aktunç, Behçet
Aysan’da Selimiye’de okumuş diyordum ,
Aklıma
koymuştum bir kere,
Anılarımızı canlandırıp bu okulu yaşatmalıydık..
O yıllar çok ağır bir zatürre geçirdim. Sanatoryuma yattığım da peçetemde
kan görünce “Allahım ! bitirmem gereken
işlerim var” demiştim . Ne mutlu bu
günleri gördüm . Bilgisayarcı olarak
otuz yılı bulan meslek hayatımda binlerce sayfayı bulan uygulama programları yazdım. Hepsi çalıştıkları makinada görevini
tamamladı ve kayboldu. Ama Okulumuz web sitesi tarihe bir not düşmek oldu . Yalnız Selimiye değil , Erzincan
Askeri Lisesi’de aynı sitede .
Selimiye Kışlası ,
Dört kulesi
, dört duvarı , dört kapısı olan bu tarihi kışla bizleri dört yıl misafir etti. Okulumuz çok
değerli mezunlar verdi . Mezunların çoğu Harbiye’yi bitirip subay oldu. Tesadüf
dört orgeneralimiz bu okuldan mezun oldu.
Orgeneral Hasan Iğsız Paşamız Bu kışlada ordu komutanı olarak görev yaptı , kendisini
ziyaret ettiğimizde makam odasında okul resmini yanı başında tutuyordu .
Bazı arkadaşlarımız sonraki yıllarda değişik
nedenlerden sivil hayata geçti, ancak "aynı karavanaya kaşık salladıkları
için" okullarını ve arkadaşlarını unutmadı. Konuşmamın ileriki bölümünde
onların duygularını anlatacağım Bizler hayat
hikayelerimizi anlatırken Selimiye ,
Kuleli ve Erzincan Askeri liselerine ayrı önem ve yer veriyoruz. Çağımız
edebiyat dünyasında yerini alan Şair ve
yazar Hulki Aktunç , Behçet Aysan yanı
sıra onlarca tanınmış yazar ,
Akademisyen ,Tıp doktoru, Mühendis ve
mesleklerinde en üst noktalara gelen arkadaşlarımız kişisel eğitimlerinin temelini bu okulda aldı.
Çoğumuzun ortak
olduğu yaşam yolculuğumu kısaca anlatayım.
1959
Yılında Selimiye Askeri Orta okuluna 66
yaka numarasıyla girdim.
1972 yılında teğmen rütbesinde bu kışlada giydiğim üniformayı bu kışlada
çıkardım , re’sen emekliye ayrılış sürem benim ve ailem açısından oldukça
sıkıntılı oldu . Soğuk savaşın etkileri ve ülkemize yansıması , olaylı yıllar ,
keşke yaşanmasaydı .
Ama hiçbir
zaman içinden çıktığım kuruma ve bu kışlaya bir küskünlük yaşamadım. Kim bilir
belki de yaşam yazgımız bu günlerimizi
hazırladı. Aynı dönem ordudan ayrılan
dört teğmen arkadaş o zamanki tabirle bilgisayar programcısı olduk,
eksiklerimizi lisans üstü eğitimlerle pekiştirip özel sektörde deliler gibi
çalışarak yönetici konumuna ulaştık ve görev yaptık. Hepimizde ortak özellik
bir tarafımızın asker kalmasıydı. Ben, bunu Selimiye’den başlayan eğitim
hayatımıza bağlıyorum.
Harbiye’de
983 rakımlı tepede bize öğretilen söz
hiç aklımdan çıkmadı “Piyade azim tahammül ve teenni ile temayüz eder “ . Bu
sözü hayatım boyunca rehber edindim.
Web
Sitemiz nasıl oluştu..
2008 yılı başlarında 1967 devresinden Albay Halit Akyıldız ile okul anılarımızı
anlatırken web sitesi kurmak istediğimi fakat doküman bulamadığımı söylemiştim. Kendisinde okul
yıllığı olduğunu söyledi ve yıllığı ertesi günü getirdi. Okul yıllığı olduğunu
hiç hatırlamıyordum. Web sitesi kuruluşu
o akşam başladı ..O kadar mutluydum ki anlatamam . Halit’e tekrar şükranlarımı sunarım
Sitenin aşağıdaki giriş sayfası yazısı
özeti o günden beri değişmedi..
“ Bu Web Sitesi 1959 - 1963 yıllarında
bizlere yuva olan Selimiye Askeri Orta Okulu için hazırlanmıştır. Bizler o
günleri çok iyi hatırlıyoruz . Ülkemizin yoksulluk yıllarında bu yuvada okumak çoğumuz için bir şans ve
güvenceydi. Fakat ; çocuklarımız , torunlarımız , birçok yakınımız Selimiye'yi
tarihi bir kışla olarak biliyor.. web sitesini ziyaret ettiğinizde çocukluk
resimlerimizi, okul arkadaşlarımızı , fedakar öğretmenlerimizi ve en önemlisi
;Ulusca Yoksulluk yıllarımızı görecek , anlayacak , anacaksınız ve
anlatacaksınız.
Ne mutlu
bizlere , teknolojinin imkanlarıyla iyi , kötü anılarımızı yaşatabiliyoruz”
Bu başlık,
okuyanlara yarım asır önceki Askeri Bir
Orta Okulun toplum hayatında bazı insanlar için ne kadar önemli olduğunu ve
yokluk yıllarımızı özetliyor.
Anılar
Bölümü ile ilgili olarak …
Web sitesi
yapım aşamasında sizlerden birçok mektup ve mesaj aldım. Şimdiki çocukların kaçı on sene sonra okullarını hatırlayacaklar bilmiyorum .O çocukların bir
kısmını zaman tünelinden 1959 yılına ve Selimiye'nin , Türkiye'nin o dönemki
yaşamına , bizim yaşadıklarımıza göndersek inanıyorum onlarında 50 yıl sonra
mektupları sizlerin gönderdiği mektuplara yakın olurdu , isimler farklı olsa
bile.. diye not düşmüştüm….
Gelen mektuplardan birkaç satır bizlerin duygularını anlatıyor..
1968 Harbiye
mezunu rahmetli Ata Güngeçiren’in 6 Aralık 2008 tarihli mesajı , ( Bir “veda mesajı “ olduğunu iki ay sonra anladım.)
Sevgili Kardeşim,
Beni Çamlıca Askeri Hastanesinde ziyaretinden bu yana bir seneyi aşkın zaman
geçti. Hastalığım sebebiyle büyük emeklerle hazırladığın siteyi ancak bu akşam
ziyaret edebildim. Sitenin her tarafını dolaştım. Gecenin bu saatinde beni o
yıllara götürdün. Ellerine kollarına sağlık. Seni bu kıymetli çalışmalarından
ötürü tebrik eder, sağlıklı ve mutlu bir yaşam dileklerimle gözlerinden
öperim.
----------------------------
Rahmetli Zeki
Muhtaroğlu’nun 10 Ekim 2008 tarihli mesajı;
“Yıllardır mezun
olduğum Selimiye Askeri Okulundaki yıllığa sahip olamadığım için çok
üzülüyordum. Daha önce defalarca şu soruyu sordum. Neden internet de bir
sayfamız yok diye. Dün bir daha bakayım dedim, gözlerime inanamadım, çok
duygulandım, gözlerim yaşardı. Eşime gel gör , yıllardır özlediğim anılarıma
kavuştum…”
-----------------------------
Ben , web
sitesindeki bir duyuruda sizleri Selimiye’ye davet ederken “Toplan Borusu Çaldı
“ diye yazmıştım, rahmetli Hami Gerçek
ağabeyim (Kutlama komitesinde de görev almıştı, büyük emekleri var) uzun bir
mektupla yanıt vermişti, halen mektubu
web sitesinde bulunmakta ,mektuptan çok kısa birkaç cümleyi aktarayım....…
…..
Bu satırları
yazarken yine aynı heyecan ve duygularla dolup, taşıyorum. Ben
sizlerin arasından 1961 yılında ayrıldım ve sivil hayata geçtim. Üniformayı üzerinde
taşıyan birçok arkadaşım sonraki yıllarda mutlaka birlikte olmuştur, ama ben
o yıldan sonra hiç unutamadığım arkadaşlarımla bir defa
olsun karşılaşmamıştım…
….….
Bir sivil olarak, ilkokulu bitirip o çelimsiz
vücutlarımıza giydiğimiz dökümlü
ve iğreti üniformaların zaman
içinde nasıl büyültülüp yıldızlarının
artırıldığını, içindeki o çelimsiz çocuğun da nasıl
ihtişamlı bir yıldız haline geldiğini gururla gözledim. Yine bu
sitede gördüm ki; sivil hayata geçmiş iğreti üniformalı o çelimsiz
çocukların bir bölümü de kendi alanlarını ve
toplumu ışıldatan birer yıldız olarak hayatlarını
sürdürmekteler.
Bizler geç de olsa, “yat
borusu” çalmadan bu sitede yine toplanmaya başladık ve bu“içtima” ı siz
sağladınız. ..
----------------------------------------
Hami Ağabey’in düşüncelerine ilave bizler faniyiz , Ordu Komutanlığından dileğim
Selimiye Kışlası askeri kışla oldukça yılda bir kez Selimiye Askeri Orta Okul öğrencileri
ve burada görev yapan tüm
askerler için kışlanın kalk borusu ve yat borusu eşliğinde birkaç dakika
aydınlatılması birde koridorlarda çocuk sesleri yankılansa ne güzel olur .. Uzaklarda
olsak da bizler duyarız.
İkinci dileğim Kuleli Askeri Lisesi’nin eğitim hayatına geçip geleceğin komutanlarının yetişmesine
katkı sağlaması. Ben o günü görmesem de olur, ama
eninde sonunda dileğimin gerçekleşeceğine inancım sonsuz.
Sizleri
tekrar görmekten çok mutlu oldum ,
Bu vesile
ile aramızda olmayan , komutan , öğretmen ve arkadaşlarımızı sevgi ve
saygı ile anıyorum.